لذت گرایی
بسم الله الرحمن الرحیم
سر سفره نشسته اید و غذای لذیذی را میل می کنید...اکنون که سیر شده اید، حسرت بقیه ی غذا را می خورید...یک لقمه ی دیگر هم بر می دارید و می گویید:
"صد جان فدای یک شکم!"
پدیده های پرخوری، شهوت رانی و پیروی از تمایلات نفسانی که انسان را به ضعف و بیماری می کشاند، پدیده ای مختص دنیای امروز نیست؛ بلکه همواره غالب انسان ها بدن خود را از آسیب هوسرانی بی بهره نگذاشته اند! و البته مدارک این ادعا در تاریخ به وفور یافت می شود.
زیاده روی در تمایلات مختلف، مایه ی بیماری و ضعف است. ریشه ی بسیاری از این زیاده روی ها هیچ ربطی به فرهنگ ندارد؛ بلکه از درون انسان برمی خیزد: غذا خوشمزه است و خود بدن شما را وامی دارد که به ضرر خودش عمل کنید و غذای بیش ازحد بخورید.
اگر همه چیز دست انتخاب طبیعی بود، قطعا خود بدن تشخیص می داد و نمی گذاشت کامجویی به ضررش تمام شود.
داروینیست های حقجو پاسخ بدهند: لذت گرایی مخالف با سلامت انسان چگونه با داروینیسم توجیه می شود؟
حسن