مناظره حول لذت گرایی

بسم الله الرحمن الرحیم

   جناب حسن آقا، از دوستان داروینیستی هستند که بنده در وبلاگ باهاشون آشنا شدم و لطف کردن برای مناظره و نقد وقت گذاشتن. ازشون بسیار ممنونم.

    برای به دست گرفتن سر نخ بحث، به لذت گرایی رجوع بفرمایید.

این مناظره هم اکنون 3 پرسش و پاسخ دارد.

> حسن: دوست عزیز شما به دشمنی حمله میکنید که نمیشناسیدش. مگر داروینیسم ادعا میکند که اگر یک خصلت مضر برای بقا در موجودات باشد حتما حذف میشود  و همه کامل هستیم؟ فرض کنیم که ژنی که پرخوری را کنترل میکند در انسان شناخته شده باشد. اتفاقا داروین میگوید که این ژن در هر زمانی ممکن است دچار میوتاسیون شود. کاملا تصادفی. اما در تکرار زیاد این پرخورها اکثرشون دوام نمیاورند و به نسبت افراد سالم امکان تولید مثل کمتر دارند و در نتیجه این ژن منحرف کمتر از طریق وراثت تکثیر می یابد. اینقدر سخت است؟

> ایمان: موتاسیون ها پدیده های فراوان و پر احتمالی نیستند؛ بلکه بالعکس بسیار کم احتمالند. نتایج موتاسیون های ناموفق همواره در اقلیت هستند. لذا توقع می رود کسانی که با اشتهای نا به جای خود به بدن ضربه می زنند، به اقلیت بروند. این در حالی ست که این ها به جای اقلیت اکثریت هستند و از قدیم الایام هم اکثریت بوده اند کما این که شواهد تاریخی بر این ماجرا داریم. قطعا انتخاب طبیعی باعث می شود این گروه در مجموع به گسترش نسل نرسند؛ و در مقابل، گروه با گرایش تغذیه ای مناسب گسترش یابند. نکته اینجاست که این اتفاق رخ نداده است. اگر بنده می گویم ژنتیک به تنهایی پاسخگو نیست، به همین دلیل است.

    ما در بحث مختار بودن انسان بر این عقیده ایم که اگر جسم تمام انسان ها یکسان باشد، باز هم عده ای خوب می شوند و عده ای بد...عده ای لذت گرایی می کنند و عده ای حق جویی. هیچ گاه با یکسان شدن بدن انسان ها، رفتار آن ها یکسان نمی شود؛ چون اختیار دارند.

> حسن: اگر خصلتی در یک موجود زنده او را در جفت یابی یا در تکثیر نسل خود ضعیف نماید درتکرار نسلها بصورت خودکار به سمت میرا شدن میرود و ممکن است حذف شود.اما ممکن است یک خصلت اصولا تاثیری در تنازع بقا نداشته باشد در این صورت ممکن است بماند. بشر از چند هزار سال پیش تا کنون بیشتر از اینکه با geneها تکامل یابد با meme ها تکامل یافته یا همان ژن های فرهنگی. مثال میزنم. الان در جوامع انسانی معلولا ازدواج میکنن و ممکنه مثلا یه ادم معلول از یه خونواده ثروتمند کلی بچه هم تولید کنه. در واقع این در دنیای حیوانات غیر ممکن بنظر میرسه. اینجاس که تکامل انسانی با میم ها غالب شده بر تکامل طبیعی.

شما هر خصیصه ای رو نمیتونی در قالب فرضیه داروین بگنجانی. مثلا شکل ناخن بعضیا گرده و بعضیا تخت. خوب تا وقتی این در تنازع بر سر منابع تاثیر نداشته باشه عملا داروین روش تاثیری نخواهد داشت.

 

من در صورتی این مناظره را ادامه میدهم که اثری از جستجو در شما ببینم و الا دلیلی نمیبینم که بیخود وقت شما و خودم رو تلف کنم. اگر شما در راه حق میخواهید بجنگید و در جبهه داروینیسم  شهید شوید بنده همچه علاقه ای ندارم  و کلا به چیزی اعتقاد ندارم که بخواهم در راهش عرقی بریزم.

در بابا اختیار و جسم و روح و بدن و غیره شما باید بصورت اساسی وارد شاخه هایی دیگر شوید. در بابا اختیار به شما توصیه میکنم به مقاله و کتاب بنجامین لیبت در این موضوع مراجعه کنید. من تصورم این است که شما هنوز دقیقا مفهوم فرگشت یا تکامل را درک نکرده اید و آن را در مقابل هدفمند بودن و نظم قرار میدهید. در اینصورت یک کتاب ژنتیک حتی دبیرستانی و مقدماتی تکامل کمک زیادی خواهد کرد. دست اول بخوانید چون کتب تاریخ علم و فلسفه جوابگوی این نیاز نخواهند بود.

شما میگویی که ژنتیک بتنهایی جواب نمیده. خوب چجور جواب میده؟ همراه با علم دین؟ یا با رهنمودای ....؟ ژنتیک قرار نیست جواب بده و ژنتیک با فرگشت دو چیز متفاوتن. کلا خیلی غیر دقیق داری بحث میکنی.

> ایمان: شما می فرمایید یک خصلت به شرطی می تواند در طول نسل تداوم پیدا کند و غالب باشد که حداقل جفت یابی و تکثیر را تضعیف نکند. بفرمایید تمایل به انجام اعمال خلاف سلامت یا حتی انجام اعمال بیهوده باعث نمی شود انسان از کسب درآمد قدری باز بماند؟ آیا این باعث نمی شود تعداد فرزندان انسان کم شود؟

    شما از میمتیک صحبت می کنید. آیا می توانید یک سناریو بنویسید که توضیح دهد چگونه می تواند شعار فرزند کمتر، زندگی بهتر برای انسان ها شعار بهتری باشد از فرزند کمتر، بازماندگان بیشتر در فقر؟ یا مثلا، چرا شعار فرزند بیشتر زندگی شاد تر شعار بهتری باشد از فرزند بیشتر، بقای نسل تضمین شده؟!

    اگر ما صرفا محصولات تکاملیم، توضیح دهید چگونه ممکن است شعار های حاوی پیام رفاه ده برابر تأثیر گذارتر باشند نسبت به شعارهای بقای نسل؟

    بنده نسبت به تکامل هم ادراک دارم، هم مطالعه. قابل توجه شما، غیر از کتاب هایی که در تأیید تکامل مطالعه کردم، درس میکروبیولوژی هم گذرانده ام...همینطور درس بیوشیمی. در حقیقت اگر در صحبت ها بنده به شما برچسب نمی زنم، دلیل اخلاقی دارد؛ نه این که شما پاسخ سؤالات مرا داده باشید و من محکوم به شنیدن برچسب های بی مطالعه، فاقد درک و بازی کننده با کلمات از سوی شما باشم.

    البته این حرف شما صحیح است: ژنتیک و فرگشت یک چیز نیستند. دلیل این که بنده این دو را قرین یک دیگر ذکر کرده ام این بوده که فرض گرفته ام 1. ممتیک باعث ترویج تنبلی و پرخوری و مسایل از این دست نمی شود 2. شما با داوکینز موافقید و کوچک ترین واحد اساسی فرگشت را ژن می دانید.

    در توضیح این که چه چیزی این ماجرا را توضیح می دهد: اختیار انسان حداقل چیزی است که باید حضور داشته باشد تا لذت گرایی انسان توجیه شود. خداوند در قرآن می فرماید که انسان گرایش های متضاد دارد و بین این گرایش ها مختار است که انتخاب کند.

> حسن: دوست گرامی. بنده داوکینزی نیستم و اصلا هم نمیفهمم کارهای داوکینز چه معنی ای دارد. شما دعوت کردید در وبلاگتون نظر بدم و خوب ممنونم . همین موضوع رو میدونم که کارهای داوکینز و جبهه گیری و یارگیری ها و عوامفریبی هایش برای من هم خنده دار است . بهر حال من عالم به تمام علوم دنیا نیستم که بخواهم از جامعه شناسی سوسیالیستی تا رانت خواری و سیاست های کنترل جمعیت در یک مملکت دیکتاتوری رو با تکامل توجیه کنم. کلا هم نمیفهمم شما با چه بالی این همه پرواز میکنید از یک موضوع به موضوع دیگر.

تا آن جایی که من میدانم اصحاب ایدئولوژی از استالین گرفته تا کره شمالی و .... همواره ارای علمی رو مصادره بمطلوب میکنند و از احمقانه ترین کارها هم تعمیم تکامل به علم انسانی و غیره بوده است. تکامل تنها در حوزه ای که ادعا شده معنا دارد و ابزاری نیست برای هر چیزی و هر جایی.

از آنجایی که شما از توصیه خوشتان نمی آید باقی حرفهایم را سانسور میکنم و شما را بدرود میگویم. شاد باشید و سرفراز

 

> ایمان: حسن آقا...متأسفانه اینجا ناچارم به شما اعلام کنم مطالعه تان درباره ی تکامل ناقص بوده است. تکامل ادعا دارد که می تواند در باب علوم انسانی نه تنها صحبت کند، بلکه گره گشا نیز باشد!!!

البته این سخن شما حاوی لطف است که باید در بررسی علوم مختلف خود را عالم دهر ندانیم. از شما بابت این پند متشکرم. اما مسایلی که بررسی کردیم، به نظرم آنقدر ساده می آیند که قابل بررسی باشند.

بنده از توصیه بدم نمی آید، ولی توصیه های شما قدری نسبت به اندک آگاهی من توهین آمیز بوده است. این که به من توصیه کنید بروم کتاب زیست دبیرستان بخوانم؛ به نظر جز تحقیر و ناسزا نیست.

باز هم بسیار متشکرم از این که قلم رنجه کردید و با بنده به مناظره پرداختید. خداوند یار و نگهدار و چراغ راه شما... .