محبت، ترحم و کمک به دیگران
بسم الله الرحمن الرحیم
محبت و کمک کردن به کسی یا چیزی که به ما سودی نمی رساند، صد درصد با تکامل بدون خدا مخالف است. بیرون شهر رفته اید؛ در طبیعت دارید غذا می خورید، گرسنه ای به سمت شما می آید و از شما اندکی غذا طلب می کند؛ بخشی از غذایتان را به او می دهید و با این کار، فرگشت بی خدا را کلا نقض می کنید! این کار ربطی به بی خدا یا با خدا بودن شما ندارد؛ هر انسان نرمالی این کار را می کند. حتی به جای انسان، اگر یک حیوان گرسنه به سراغ شما بیاید هم آن را از غذا بی نصیب نمی گذارید.
اگر سر راه مرا فقیر می گیرد و من به او کمک نمی کنم، به خاطر این نیست که سنگ دلم و برایم گرسنگی او مهم نیست...مهم ترین دلایل من که واقعا باز دارنده اند دو چیز می تواند باشد: 1. بسیاری از فقرا دروغ می گویند و فقیر نیستند 2. دیگران به او کمک خواهند کرد...من پولم کم است. ولی وقتی مطمئن باشم جان انسانی در گرو کمک من است، من به عنوان یک انسان عادی قطعا به او حداقل کمکی خواهم کرد و این کمک را به خاطر این که او به من سودی برساند نمی کنم.
منی که چنین دیدگاهی دارم، قطعا در گستره ای از موقعیت های زندگی کاری خواهم کرد که مرا از هدف اصلی(گسترش نسل)هرچند اندک، دور می کند و در خلال میلیون ها سال تکامل انسان، باید به اقلیت بسیار کم رفته باشم و رفتار من از طرف جامعه طرد شده باشد. من باید حتی در همسریابی به مشکل اساسی برخورد کنم زیرا همسرم دوست نخواهد داشت با مردی زندگی کند که عقلش کم است و حاضر است در برخی موارد از نان خود به دیگران بدهد!
نظریه پرداز بزرگ عرصه ی داروینیسم، و البته طلایه دار آن ، ریچارد داوکینز، کسانی را که بدون چشم داشت به دیگران کمک کنند ابله می نامد. او در کتاب ژن خودخواه خود به بررسی آمار احتمالات ریاضی حول مقوله ی ایثار، کمک متقابل و کلک در زندگی می پردازد و نتیجه ای به حق را اعلام می کند: در جامعه ای که هر سه گروه فوق وجود داشته باشند، در نهایت کلک زن ها و ایثار کننده ها منقرض می شوند و کمک کنندگان متقابل(به تعبیر او این به آن در های خوب) غالب می شوند. شاید گمان کنید کلک زن ها غالب خواهند شد، اما هیچ کس شکی نخواهد کرد که گروه غالب ایثار کننده ها(ابله ها) نخواهند بود. ایثار کننده ها در تعامل با دیگران در مجموع احتمال امتیاز از دست دادنشان فوق العاده بیشتر است. داوکینز پس از این نتیجه می گیرد که غالب افراد اجتماع، از گروه سوم هستند زیرا زمان بسیار زیادی از حیات انسان می گذرد.
داوکینز در سدد توجیه مسائل گوناگون که ظاهر ایثار دارند بر می آید ولی در کتابش یک مورد وجود دارد که خود اعتراف کرده از قاعده خارج است:اهدای خون. کسانی که خون می دهند، صادقانه ایثار می کنند. دلیل این که داوکینز فرگشت را شکست خورده نمی یابد این است که تعداد بسیار کمی از افراد اهل خون دادن هستند؛ لذا به رژیم غالب خدشه ای وارد نمی شود.
